ผี

4 วันผ่านไป เพื่อนที่ทำงานเริ่มทักว่าทำไมหน้าตาดูหมองๆ รุจมองตัวเองในกระจกแทบไม่อยากเชื่อ ขอบตาคล้ำ หน้าโทรมแค่ 4 วันเองนะเมิง รุจบอกตัวเองในกระจกLUCIA88 เพราะจ้องได้แค่กลางวัน กลางคืนไม่กล้า กลัวมีคนมายืนข้างๆ ขณะกำลังเครียดไลน์ก็เด้งขึ้นมาGrain : ทนหน่อยนะแก อีกวันเดียวRuji : เออ แม่มเครียดจะแย่Ruji...

คนต้นเรื่องสมมุติว่าชื่อรุจ… รุจเป็นเด็กหนุ่มอารมณ์ดี ร่าเริงแจ่มใส เป็นเด็กกิจกรรมตั้งแต่สมัยเรียน ด้วยเหตุนี้ไม่แปลกที่จะมีเพื่อนมากแต่มีอยู่ 1 คนที่สนิทมากกว่าคนอื่น เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก บ้านห่างกันแค่ 2 ซอย เธอชื่อเกรน ทั้งสองคนนิสัยเหมือนกันมากสนุก เฮฮา ร่าเริง เรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาลจนถึงมัธยมต้น มาแยกกันเมื่อเข้าระดับอุดมศึกษา lynblue89 เกรนเป็นเด็กหัวดี...

     ขณะนั่งรถไปซักพัก มีรถโรงพยาบาลขับผ่านไป ก็มองตามวิสัยของมนุษย์ ที่สิ่งของเเล่นผ่านในระดับสายตา ไม่มีการเปิดไซเรน เราก็ไม่แปลกใจ รู้ทันทีว่า ต้องมีเที่ยวบินใด เที่ยวบินหนึ่งมี “ศพนอนอยู่ในโลงมาด้วย” มากับเที่ยวบินนั้น ซึ่งเป็นปกติ ของสายการบินพาณิชย์ โดยปสก.ส่วนตัวของสามี LYN68 และเวลาร้องตามไปเที่ยวด้วย จะเห็นทั้งเหยี่ยว...

หลังจากที่แม่ชีเข้าไปในโบสถ์ กับเรา เราก็ถามแม่ชีว่า “ตอนที่แม่ชีออกไป ไปเจออะไรมาเหรอคะ?” ตอยได้ยินเสียงเคาะ พอเปิดไปเห็นเป็นหลวงพ่อมาเรียก คือแม่ชีเค้าเจอเรื่องพวกนี้บ่อยค่ะ ตอนเค้ามาอยู่วัดแรกๆ และก็ไม่ค่อยเจอแล้ว ล่วนมากจะเห็นเป็นผ่านๆ ก็คิดว่าเป็นหลวงพ่อมาเรียกเผื่อให้ไปช่วยอะไร ก็เดิมตามหลวงพ่อออกไปค่ะ แม่ชีก็เรียก ท่านมีอะไรให้ช่วยในงานหรือป่าว LYNBET ท่านก็ไม่ยอมตอบ แม่ชีก็เอะใจ ทำไมท่านไม่ให้เณรหรือพระมมาตาม...

หลังจากที่กลับมาเจอลูกแขนขาลีบ เหลือแต่หนังหุ้มกระดูกผมก็พาไปโรงพยาบาล แต่หมอก็บอกว่าเรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้กับคนที่เป็นเจ้าหญิงนิทราเพราะสมองฟ่อ อะไรประมาณนี้แหละผมก็พยายามอธิบายว่าเมื่อ 5-6 วันที่แล้วลูกผมยังไม่แย่ขนาดนี้แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีใครเชื่อ ผมเลยต้องจำใจกลับมาดูแลลูกเหมือนเดิม ต้องนั้นท้อจริงๆ ที่ทุกอย่างโถมเข้าใส่ขนาดนี้ lynbet ออกเรือก็ไม่ได้เพราะลูกน้องเรือก็ออกกันไปหมดเหมือนอุปทานหมู่พอคนแรกออกก็ออกตามกันไปผมเลยจอดเรือทิ้งไว้รอลูกน้องทีมใหม่ lynbet (ตอนนั้นเหลือแค่ลูกน้องคนไทยคนเดียว) ระหว่างนั้นผมก็ไปรับจ้างทำงานอยู่ในอู่ต่อเรือไปพลางๆทำอยู่ได้ 2 สัปดาร์ก็มีอุบัติเกิดขึ้นกับช่างคนนึงในอู่คือช่างคนนี้เขาขึ้นไปทาสีบนห้องบังคับเรือซึ่งสูงประมาณ 4-5 เมตรเห็นจะได้ ช่วงนี้เราก็ทำงานกันจนค่ำเวลาประมาณ...

ลุงยักษ์กับลุงยศหายไปตรงห้องเก็บของ กลับมาพร้อมมีดพร้าคนละเล่มก็สงสัยว่าลุงพุฒิให้เอามาทำไมลุงพุฒิเดินไปเดินมาตรงหลังบ้าน ปากก็พึมพัมๆเบาๆ บางทีก็เดินไปไกลถึงแปลงผัก แล้วก็วนกลับมาลุงยักษ์ถามว่าให้เอามีดมาทำไม  แต่ลุงพุฒิยังไม่ตอบ lynbet เดินไปหยุดตรงหน้ากอไผ่กอใหญ่ 2-3 กอหลังบ้านแม่ได้ยินลุงยศกระซิบกับลุงยักษ์ว่า กอที่แย้มเข้าไปคืนนั้นนี่หว่า **ใครจำไม่ได้ย้อนกลับไปอ่านช่วงนั้นได้นะครับ ที่ยายบอกให้ลุงยศอุ้มน้าแย้มออกมาแม่เพิ่งมารู้ทีหลังว่า ที่ได้ยินลุงยศถามว่าแย้มเข้าไปทำไมในนั้น เมื่อตอนดึกวันก่อน ที่แท้มันคือในกอไผ่นั่นเอง**ลุงพุฒิยืนจ้องกอไผ่กอใหญ่สุดอยู่สักครู่ ก็บอกว่า“เอ๊า ลองฟันกอไผ่กอนี้ให้ดูหน่อย ข้างในมีอะไรรึเปล่า”...

น้าแย้มได้ยินก็ตอบกลับไปว่า “ลุงพูดอะไร lynbet หนูไม่รู้เรื่อง” ลุงพุฒิก็พูดต่อว่า “ใครทางมันเถอะ นี่ก็ทำร้ายกันมามากแล้วสงสารเด็กมันนะ” แต่น้าแย้มก็ตอบเหมือนเดิม “ลุงพูดอะไร หนูไม่รู้เรื่อง” แต่ท่าทางที่น้าแย้มแสดงออกไม่ใช่ลักษณะของคนไม่ประสา  แต่เป็นลักษณะของการท้าทายมากกว่าลุงพุฒิถอนหายใจ ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ หยิบตลับกลมๆขนาดเท่าเหรียญสิบ เปิดฝาออกด้านในเป็นสีผึ้งสีขาวๆคล้ำ ลุงพุฒิป้ายสีผึ้งด้วยนิ้วโป้ง แล้วแปะไปบนหน้าผากของน้าแย้ม lynbet ทันทีที่น้าแย้มโดนสีผึ้งก็ไม่มีอาการกรี๊ดร้องเหมือนในละคร...

ตามมาด้วยเสียงคนเดินกระทืบเท้า lynblue89 ตึกๆๆ แม่บอกว่ากลัวมากตอนนั้น ร้องก็ไม่มีเสียงได้แต่จ้องไปด้านนอกห้องสักพักก็มีคนเดินมาตรงโต๊ะกลาง น้าแย้มนั้นเอง น้าแย้มยืนโงนเงนมองลุงยักษ์ กับลุงยศ ซึ่งนั่งหลับอยู่ครู่ก็เดินเลยไปทางหลังบ้าน จนลับตาแม่ ได้ยินเพียงแต่เสียง แอ๊ดดด เบาๆอีกรอบ ตามด้วยเสียงประตูปิด พอเสียงประตูเงียบไปสักพัก แม่ก็รีบปลุกลุงยอด กว่าจะตื่นก็กินเวลาไปนอนโข แต่ลุงยอดที่งัวเงียอยู่แทบจะตื่นทันทีเพราะเสียงเย็นเยียบ ลอยมาเบาๆ...

บ้านของหญิงแก่อยู่ลึกเข้าไปในดงสน ตั้งอยู่เดี่ยวๆ ห่างไกลจากบ้านคน หมอยาก็เล่าให้ฟังว่า lynblue89 พอไปถึงก็มีเสียงเอะอะกันอยู่ในบ้านพอเข้าไปก็เห็นหญิงแก่คนนั้นนอนอยู่บนแคร่ไม้ โดยมีผ้าขาวผืนเล็กปิดหน้า หมอยาก็เลยถามคนในบ้านว่าแกเป็นอะไรชายและหญิงที่อยู่ในบ้านก็บอกว่าเป็นหลานของหญิงแก่คนนี้ ทุกวันตอนเที่ยงจะเอาข้าวมาส่ง แต่วันนี้มาช้า พอเข้ามาถึงบ้านก็ตกใจ เพราะเห็นป้านอนคว่ำหน้าอยู่ตรงประตู ก็ช่วยกันดูสรุปว่าเสียชีวิตไปแล้ว ชายหญิงคู่นั้นยังบอกอีกว่า lynblue89 ช่วงที่ป้าตัวเองใกล้เสียคงทรมานมาก เพราะรอบๆ ตัวเต็มไปด้วยรอยเล็กที่ขูดพื้นดินจนลึกหลังจากคุยกันได้สักพัก ฝ่ายลุงยักษ์ก็ขอตัวกลับมานี่ละหมอยาเล่าจบก็ถามตาผมว่าจะเอายังไง...

หลังจากนั้นน้าแย้มก็หัวเราะไม่หยุด ยายก็บอกเป็นอะไร เป็นบ้าเหรอ น้าแย้มก็ไม่ตอบหัวเราะอย่างเดียวหมอยาก็ถามกลับไปว่า เมิงอี lynblue89 ใช่มั้ย? น้าแย้มหันมามองหมอยาแว๊บเดียว ไม่ตอบแล้วก็หลับไป ยายพยามปลุกก็ไม่ตื่นระหว่างนั้นลุงยักษ์ก็เดินเข้ามาถามว่าเอะอะอะไรกัน หมอยาจึงพาลุงยักษ์กับตาเดินไปคุยกันข้างนอกตอนนั้นแม่ไม่รู้ว่าคุยอะไรกัน แต่ตอนหลังลุงมาเล่าให้ฟังว่า หมอยาสงสัยว่าน้าแย้มจะโดนปอบกินอยู่ เป็นผู้หญิงแก่ที่ชื่อ xxอาศัยอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ คนที่เคยเจอก่อนหน้านี้จำได้มั้ย ตาผมก็ยังไม่ค่อยเชื่อ แต่ลุงยักษ์ก็เล่าเรื่องเมื่อคืนให้หมอยากับตาฟังว่าเจอผู้หญิงคนนึงเหมือนกัน เมื่อคืนแต่ไม่ใช่คนแก่...